zemheri ayazda
filiz vermiş tomurcuğun acısını
ne bağ bilir ne bağban
vurulmuş yatarlar
dağların kuytularında
bıyıkları terlememiş çocuklar
avuç içlerinde
işlenmiş yar kokulu mendiller
yüreklerinde pinhan kesmiş sevdayı
ne dağ anlar ne duman
öyle bir anlamsız bir zaman ki
dil suskun söz işkencede
cümleyi yok sayar zulüm
kımıl kemirir başağı
ne yel anlar ne harman
***
yine akşam olsa da
kapansa da kapılar
gece güne gebedir
siz rahat uyuyun çocuklar
al şafakta
al bir ata binip gelecek umut
heybesinde taşıdığı bahar
yenecek bu zemheri ayazı
pamuğun kozalağı çatlayacak
uyanacak börtü böcek
arılar elvan elvan çiçeklerden
petek petek bal yapacak
